22/06/2010

AGASALLO POÉTICO

Fresco pompeiano

Despois de todo non foi un mal ano. Pasámolo ben e traballamos bastante, uns máis que outros, pero traballamos. Como fin de curso, esta profesora quere agasallarvos cunha selección de poemas líricos gregos. Está dividida por temas e pode ser un adianto ás lecturas do curso que vén.
QUE PASEDES UN BO VERÁN E VÉMONOS EN 2º....ou non?

Poemas de guerra
Que cada quen resista coas pernas abertas, ambos os pés espetados no chan, mordendo os beizos cos dentes; as coxas, as pernas, o peito e os ombreiros cubertos co ancho ventre do cóncavo escudo. E branda na súa destra a pica espantosa e axite o penacho terríble sobre a súa cabeza.
TIRTEO, elexía
Epitafios
Extranjero, anuncia a los Lacedemonios que aqui yacemos,
obedeciendo las órdenes que nos dieron.
SEMÓNIDES, Epitafio aos 3oo espartanos mortos nas Termópilas

Poemas varios
Excelsa es el agua; pero el oro, cual fuego ardiente,

se destaca en la noche por encima de la riqueza que al hombre enorgullece.
Si los juegos deportivos proclamar
deseas, corazón mío,
ni trates tú ya de contemplar
en pleno día astro luminoso, a través del éter yermo,
más cálido que el sol,
ni nosotros un certamen superior al de Olimpia cantaremos...
PÍNDARO, Olímpica I

Llegar a ser de verdad un hombre bueno,
equilibrado de manos, pies y espíritu,
forjado sin tara, es arduo empeño...
Sólo un dios puede tener tal privilegio.
Un hombre no puede evitar el ser malo,
si un desastre invencible lo derriba.
Con buena fortuna cualquier hombre es bueno,
y malo es cuando todo le va mal...
SIMÓNIDES, fragmento

A los dioses todo han atribuido Homero y Hesíodo
cuanto entre humanos es causa de escarnio y reproche:
robar, cometer adulterio y el mutuo engañarse.
Mas piensan los mortales que hubo un nacer de los dioses
y que tienen, como ellos, vestidos y voz y figura.
pero si manos tuvieran bueyes, caballos y leones,
para pintar con sus manos y crear, como hombres, sus obras,
también pintarían figuras de dioses y harían sus cuerpos
los caballos igual a los caballos y los bueyes a los bueyes,
tales cual cada animal su figura tuviera.
XENÓFANES, fragmento
Poemas de amor
Dicen unos que un ecuestre tropel, la infantería
otros, y ésos que una flota de barcos resulta

lo más bello en la oscura tierra, pero yo digo
que es lo que uno ama.
Y es muy fácil hacerlo comprensible a cualquiera.
Pues aquella que mucho en belleza aventajaba
a todos los humanos, Helena, a su esposo
un príncipe ilustre,
lo abandonó y marchóse navegando hacia Troya,
sin acordarse ni de su hija ni de sus padres
en absoluto, sino que la sedujo Cipris.

SAFO, poema (tradución de Alianza Editorial)
-----------------------------------------
Parece un deus ese home
que senta fronte a ti escoitándote moi preto
mentres falas docemente e ris cun xeito encantador.
Mais a min o corazón báteme no peito sen parar
e con só mirarte un intre enmudezo,
a lingua rómpeme,
un lene lume acéndeseme baixo a pel,
non vexo cos ollos, enxórdanme os oídos,
asolágame a suor, un tremor sacódeme enteira,
síntome máis pálida que a herba seca e paréceme que
vou morrer.
SAFO (s.VIIa.C.), poema parafraseado por Emma Luaces.

Oh filla de Zeus, imortal Afrodita,
tu que tanto engano teces, em teu trono
cintilante, não sujeites meu coração
a dor tão grande!

Vem, vem como quando um día ao longe
a voz me ouviste, as súplicas me escutaste,
e a casa de teu pai abandonando
até mim vieste,

em teu carro de oiro. Belas, velozes aves
do alto Céu à Terra escura te trouxeram
em numeroso e denso agitar de asas
através do ar.

Depressa aquí chegaram, e tu, divina,
um sorriso abrindo no rosto imortal,
preguntaste que sofrimento era o meu
para assim clamar,

e que queria meu louco coração ainda,
“Quem queres tu que persuada agora
ao teu amor? De quem te queixas, Safo?
Quem te atormenta?

Se ela te foge, seguir-te-á não tarda;
se o que lhe dás recusa, em breve será ela
a dar; se te não ama, sem que o deseje,
virá a amar-te.”

Oh vem, vem agora e liberta-me desta
angústia mortal! O que meu coração
tanto deseja, faz que aconteça. Vem,
ajuda-me a lutar!

SAFO, Himno a Afrodita, tradución ao portugués de Eugenio de Andrade

Nenhum comentário:

Postar um comentário