En certa ocasión un amigo e discípulo de Sócrates, de nome Querefonte, acudiu ao oráculo de Delfos a preguntar se había alguén máis sabio que Sócrates. E a Pitia respondeu que ninguén era máis sabio. Sócrates dirixiuse entón a un político dos que pasaban por ser sabios e, tras dialogar con el, chegou á seguinte conclusión, que conta Platón con estas palabras:
Οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι·
Ese cre saber algo, non sabéndoo, mentres que eu, como non o sei, tampouco o creo.
ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι.
Semella, pois, que polo menos son máis sabio que el por ese pequeno detalle precisamente, porque o que non sei tampouco creo sabelo.
PLATÓN, Apoloxía de Sócrates 21 d
Dado que hoxe, 23 de xuño, rematan as clases, e ao mellor algun alumno cre que sabe algo, paréceme axeitado deixar no blogue como despedida esta reflexión.
Que pasedes unhas boas vacacións e...até setembro.
Nenhum comentário:
Postar um comentário