Ode a Orfeu
Pai e señor deus do encantamento
e da armonía: puxeche orde
no mundo e tenrura no noso
fleve corazón salvaxe e bárbaro.
Non teño a tua inefabel lingoaxe
sen palabras. Poño, no teu altar
sagrado, estes soídos duros,
sen concerto,
como informes seixos sen luír.
Ampárame. Concédeme o teu favor:
o son divino da tua lira para
que poida amansar e humanizar
á fera feroz que levo dentro.
Manuel María, As lúcidas lúas do outono, ed. Vía Láctea, Oleiros, 1988
Nenhum comentário:
Postar um comentário